cointelligentia, -ae, f. – 1) gemeinsames Wissen, Einverständnis: VERANTIVS-A ep IV 3 (1563) secundum aliarum civitatum mutuam cointelligentiam. TRACTATVS pacis 446 (1615) cum consensu et cointelligentia Suarum Majestatum. SENDIVOGIVS sulph p.70 (1616) qui cum matre eius conueniret, et cointelligentiam habeat. MONVMENTA Ucrainae II 30 p.54 (1627) Dicit episcopos latinos aegerrime ferre quod Rutheni cum Romana Curia habeant cointelligentias illis inconsultis, quod synodos celebrent sine illorum licentia. COMENIVS op did III p.1024 (1655) Serenisime Rex, habeo per loca suspecta cointelligentiam cum Viris bonis, Tibi Regnoque fidelibus. – 2) Implikation: BRVNO lamp comb p.250 (1587) Horum autem alia sunt absoluta, sicut et subiecta ipsa absolutum quiddam sunt, ubi non per collationem et cointelligentiam quandam capiuntur; alia sunt respectiva seu relativa, quae semper intellectum alicuius alius connotant et implicant.