malemeritus 1
1. malemeritus, -i, m. – Verbrecher, Bösewicht: PETRARCA vir ill I 21 (g) 6 Ibi Celtiberorum insignior strages fuit, quod nec fuga insciis viarum nec spes venie benemerito de Scipione malemeritis ulla esset. BOCCACCIO gen 15,11 Scirent isti, si nobiles essent, quia non solum supervacaneum sit, sed damnosum non solum gentilibus, sed malemeritis quibuscunque compati. SCROVEGNI-M ep p.261 (1388) qui modum protervis imponet et malemeritos iubebit praemia ferre sua ac flebiles threnos reddere crudelissima sceptra. VALLA-L in Facium p.67 ut de malemeritis benemerear. BVSSI praef 6 (1469) Suum divinum principem Christi vicarium et reges omnes ac principes catholicos tali dedecore impetit atque contaminat, quasi de omnibus malemeritis. EP procer II p.952 (1681) qui pacem Vobis dare, gratiam suam dispartiri, misericordiam etiam malemeritis elargiri desiderat.
Lexicographica: TLL 0; MLWa

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, malemeritus 1, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 01.10.15

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.