tran(s)substantiatiuus, -a, -um – wandelnd: VADIAN aphor p.129 Quanquam pergraecantes quidam, docent verbum istud aliquando practicum esse, id est actuale, sive ut ipsi exponunt operativum, et sic non significare esse simpliciter, sed operationem factivam, conversivam, et transubstantiativam innuere. CORNELISSEN in ep Paul p.292 Haec ergo oratio, "Hoc est corpus meum", ... Tertiò, est conversiva et transsubstantiativa, significatque hoc, putà haec panis substantia, sub his speciebus contenta, convertitur et transsubstantiatur in corpus Christi. QVENSTEDT theol IV p.194 . Distinguitur inter praesentiae modos alienos et absurdos, scilic. 1. Physicum et localem, quo pacto corpora dicuntur esse in loco, 2. Transubstantiativum seu conversivum, à Papicolis confictum, 3. Impanativum vel inclusivum, Lutheranis ab utraque parte adversa affictum, sed à nostris explosum.