acediosus, -a, -um – schlampig, niedergeschlagen: PETRARCA ot rel 1 p.594 Dicitur accidiosis ac etiam tristibus. ALIGHIERI-P comm I Dante inf 7,97-130 in limo talis paludis fingit puniri accidiosos et invidos in diversis partibus dictae paludis. BENVENVTO comm Dante inf 7,117-120 Hic autor detegit poenam accidiosorum quos fingit occulte puniri sub iracundis. VILLANI-F Flor p.27 Desidiosis in exemplar, ut excusationis clipeo inquirendis bonis artibus, pigros et accidiosos homines enudaret. CVSA serm 29 p.38 (1443) Non sitis acediosi in eius servitio, cui servire hoc loco proposuistis, sed diligentes et seduli. TRITHEMIVS exhort p.75 novitii, qui cum tepidis, et acidiosis conversantur senioribus, illorum pravis moribus imbuuntur. PELBARTVS pomer sanct aestiv 81 (1502) Nam avarus cognationem contrahit et similitudinem cum talpa, ... Acediosus cum asino. EP obsc vir I 34 p.60 Surgite etiam mane, lavate manus vestras, ornate crines, et nolite esse accidiosus. LVTHER op 20 p.640 Contra duo hominum genera scribit Apostolus, ut diximus a principio: contra praesumptuosos scilicet et operarios, atque contra licentiosos seu acediosos. FABER-P mem p.310 dejicitur in fugam quamdam acediosam et tristem. GRANADA-L rhet p.147 qui suis quasi coloribus et acidiosi et superbi Monachi mores et ingenium ad vivum depinxit.