adumbrator, -oris, m.
1) der skizziert: VALLA-L dial (1457+) 3,9,8 Huic similis istarum argumentandi formarum adumbrator et pictor, ... qui nimium suo delectatus ingenio ac studio, et secundam figuram ... et tertia ... ad primam reduci docuit, nullum discrimen inter tam diversa faciens, nec minus illudens hominum auribus quam ille pictor oculis. 2) der (nach etwas) strebt: IVNIVS-H embl p.52 Hae exitiales pestes nimirum sunt pellaces illae Sirenes, quibus sapientiae adumbrator Vlysses aures obstruxerat. MASEN spec ver p.301 Caelum humeris sustinere fingitur; quia Astrologiae perquam gnarus et sphaerae primus adumbrator creditur. 3) der nachahmt, vortäuscht: BVDAEVS op III,2 p.186 qui ineundae a potentibus gratiae, aut necessitudinibus iudicatu comparandis gaudent, non tam iustitiae administri sunt, quam iustitiae adumbratores.
Lexicographica: TLL 0
|