deceptorie, adv. – mit Täuschung: BENVENVTO comm Dante inf 4,59-60 Stetit tamen per XX annos apud eum, et Laban sepe deceptorie mutavit sibi pacta. MONVMENTA Henricina 52 p.121 (1434) quandoque fraudulenter et deceptorie securitatis fide promissa et non seruata. CVSA serm 184 p.323 (1455) qui est veritas, qui habet curare spiritum nostrum a veneno seductoris illius deceptorie spiritui nostro immisso. GRASSI-P diar ed. Celani p.513 (1506) cum multo risu - ut deceptorie solebat - petiit an ipse etiam esse posset unus ex eis. VALADES rhet p.356 Neque tamen callida arte verborum deceptoriè iurans, neque alterum peierare scienter cogens.