nugaciter, adv. – frivol, leichthin, unsinnig: ERASMVS ad 1,5,89 , qui res nugaces nugaciter tractant, veluti si quis in auctorem indoctum indoctos scribat commentarios COCHLAEVS bapt parv fol.xlvr Haec ostende si potes, non illo, de quibus nemo dubitat: ne nugaciter tempus perdas et operam. PEVTINGER ep 244 (1524) non fucate, non temerarie, non frivole, non nugaciter ut plerique, sed pocius ita scripsit, ut taxari atque reprehendi merito non possit. SERTORIVS-C Vadian ep 864 (1536) Ioannem Carionem aulicum, qui et alios viros integerrimos et me consimili labe nugaciter notavit in suo futili Chronico. CANISIVS comm corrupt II p.252 Quibus verbis ille humanam simul et divinam Christi naturam expressit, neque nugaciter, sed verè, certò ac graviter fore promisit. GLASS phil p.365 Pro mystico et Cabalico ipsius S. Sanctae Scripturae sensu habent, quicquid ipsorum cerebella saepè superstitiosè, saepiùs nugaciter et frivolè, saepissimè inutiliter suppeditant.