conculcator, -oris, m. – Unterdrücker: BEBEL-H op sig.m1r hae seditiones enim solae, Macedonas mundi conculcatores, ... Romanos postremo dominorum dominos reddidere servos, atque penitus everterunt. LVTHER op 14 p.426b Accipiamus ergo Iacob et Laban. Iacob i. e. conculcator Christus est, qui conculcat omnia nostra et quicquid non est verbum dei. CLICHTOVE Antiluth fol.150r non modo Augustini tempore religiosos, mundi conculcatores, vota fecisse BRVSCH ep ed. Horawitz p.214 (1546) a solo Christo lilio Dei, Serpentis conculcatore. GERHARD-J loc theol VII p.336 cùm tamen prima promissio clarè testetur Messiam fore θεανθρωπον, utpote serpentini capitis conculcatorem