superdoctus, -a, -um
über alle Maßen gelehrt: LEFEVRE in ep Paul fol.lxxxvir Et hi docti sermones spiritus sancti, non sunt humanae sapientiae docti sermones, sed superdocti, et si animalis homo illos indoctos iudicat, ex se enim iudicat, non ex deo, a quo est omne verum iudicium. a nobis autem iudicium falsum. LVTHER op 6 p.145 Iam sequens erit horum virorum superdoctissimorum autoritate, Lutherum hactenus pugnasse foelici sanctaque pugna. ALVELD malag sig.b4v Gloriosissimus, superdoctissimus, observantissimus lictor.
Lexicographica: GEORGES 0
|