ultimatus, -a, -um
höchster, äußerster: SALVTATI nob leg 19 p.164 Est igitur alius ultimatus finis, quem longe verius sanctissima repperit theologia et Platonis perspicacitas coniectavit. == ep 14,22 (1406) licet ea gloria dici non debeat nec possit finis nostrorum actuum ultimatus. LVTHER op 8 p.621 Hic est finis ultimatus huius cultus divini.
Lexicographica: GEORGES 0;
DVCANGE
|