fastul(l)us, m. – Überheblichkeit: CRISTOFORO DA FANO sat 2,26 p.226 Si tamen haec ita sint, turgens hic fastulus oris | Unde tibi, quaeso, qui nunquam dorica castra | Videris Ionios forsan nec pace togatos? CRVSENIVS mon III 48 publicum Professoris munus magno nomine exercuit, donec in Confessarium ac Consiliarium Magnae Ducissae Etruriae assumeretur, quo in officio, licet gravi, omni modestia, ac submissione semper vixit inter suos Religiosos, verus Religiosus, totus in studiis sepultus, sine otio, sine fastullo.