|
coambulo, -are
– zusammen gehen: PETRARCA sen 5,2,21 Amicus enim caro assidens vel coambulans amico non quotus sit, sed quam iunctus querit. CONVERSINI cand p.93 cum ternos coambulare lex esset. HVYGENS-Con carm 1633,8 (tit) De amicis perpetuo coambulantibus. MASTRICHT theol p.66 Notat autem προσέρχεσθαι τῷ θεῷ, vel ... incedere cum Deo, coambulare, seu in eisdem viis, pari passu, cum Deo ... seu in viis Dei ... vel coram Deo.
Lexicographica: TLL (4x, VVLG, MARC. MERC., CLAVD. MAM., GLOSS.)
|