praecastigatio, -onis, f. – vorausgehende o. begleitende Kritik: MELANCHTHON op 16 p.758 προεπίπληξις, praecastigatio, ut: "pace tua dixerim". == op 16 p.1085 Praecastigatio seu occupatio. CORNER-C in Gal fol.95r Primùm, alloquens Galatas, fratres nominat, et quasi per praecastigationem monet, se allaturum exemplum ex rebus humanis, ut doctrinam de divina promissione dilucidiùs explicet. IVNIVS-Mel schol rhet p.126 Exordium, sumptum apud Ciceronem, vel a circumstantiis ... Vel commendatione rei. ... Vel προθεραπείᾳ seu προεπιπλήξει praemunitione et praecastigatione. sententiae de qua disputa<tu>ri sumus. COMENIVS op did III p.461 Nobis si qvid tale, i. obsoletum, usurpandum est, cum praecastigatione utemur: "ut Plautinam vocem usurpem".