conestabularius, connestabularius
con(n)estabularius, -i, m. – Militäroberbefehlshaber, Marschall: FILLASTRE mai. gesta p.55 Comes autem Armeniaci recessit ad eundum Parisius, quia factus fuit connestabularius Francie. GAGVIN ep II p.116 (1478) Scis ipse, magne Rex, Castellanis regibus quam commodi fuerint Franci, cum inter Henricum Petrumque de regno Castelle contendentes, Bertrandus conestabularius francus victoribus armis intercessit.
Lexicographica: TLL 0; DVCANGE

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, conestabularius, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 29.10.09 24.05.10

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.