con(n)estabularius, -i, m.
Militäroberbefehlshaber, Marschall: FILLASTRE mai. gesta p.55 Comes autem Armeniaci recessit ad eundum Parisius, quia factus fuit connestabularius Francie. GAGVIN ep II p.116 (1478) Scis ipse, magne Rex, Castellanis regibus quam commodi fuerint Franci, cum inter Henricum Petrumque de regno Castelle contendentes, Bertrandus conestabularius francus victoribus armis intercessit.
Lexicographica: TLL 0;
DVCANGE
|