circumscriptiue, adv. – begrenzend, bestimmend: ALIGHIERI-P comm III Dante par 2,19-45 quomodo Verbum caro factum est, non circumscriptive, idest non per rationes et propositiones demonstrativas. ZWINGLI op II fol.461v (1528) Atqui hoc loco Lutherus mira quaedam ... commenta ... profert, qua ratione nimirum res aliqua in loco sit. Circumscriptive, Definitive et Repletive. Ubi illud quidem ... praetereo, quod Latinas istas voces Circumscriptive, Definitive, Impletive, minus proprie in Germanicam linguam transtulit, sic nimirum, begreisslich/unbegreisslich/übernatürlich. ... Circumscriptive aliquid in loco esse dicitur, cum corpus aliquod totum cum omnibus suis partibus in loco aliquo certo est, sic nimirum, ut nec ipsum totum, nec ipsius partes alio in loco, vel uno vel pluribus, nequaquam esse possint. saepe.