antinomicus, -a, -um
die Auffassung betreffend, daß die Einhaltung von Gesetzen (theol. besonders der des Alten Testaments) nicht notwendig ist: LVTHER colloq 4502 (1539) Offerebantur hac vespera Doctori Martino Luthero positiones Lipsiae impressae antinomicae. == op 43 p.172 Talis non erat Ismael, antequam eiiceretur domo, erat superbus et securus, et antinomicus Epicurus: "Ego, inquit, sum Dominus et haeres". MELANCHTHON ep 3368 (1546) mali doctores, qui aut fidem delent, aut de contritione male docent, aut tollunt discrimina peccatorum, et concedunt licentiam antinomicam. CHEMNITZ loc theol II p.274 Muniendi igitur sunt animi contra antinomicas opiniones et cogitationes, ut discamus dignitatem doctrinae Legis in suo vero usu magnifacere. HOLDSWORTH praelect p.176 Non verò herì aut nudiustertius confictum est argumentum, sed ab ipsis Ecclesiae primordiis, viventibus et scribentibus Apostolis, ubi primùm mota sunt haec certamina Antinomica, exinde agitata est haec argumentatio
Lexicographica: TLL 0
|