ordinamentum, -i, n.
Anordnung, Ordnung: BENVENVTO comm Dante purg 6,136-144 quasi dicat: quod aliquando statuta et ordinamenta tua non servantur per mensem cum dimidio. BRVNI const Flor p.133 Est et alius magistratus, qui dicitur executor ordinamentorum iustitie. BANNES comm IV p.257 Ad argumentum verò pro parte negativa respondetur, quòd illa lex ordinamenti nunquam fuit in usu.
Lexicographica: TLL 0;
LATHAM
|