stultiloquentia
stultiloquentia, -ae, f. – dummes Gerede: CALVIN ep 2902 (1558) Sed habet duos tresve consiliarios, homines imperitos, odia quaedam sua per illum exercentes, vaniloquos, ineptos, qui incendium plus satis magnum maius sua stultiloquentia faciunt. ANON capt rel 3,4 pauciloquentia stultiloquentiam Occulit. MASEN pal lig III p.184 qui omnia | Dicta, facta excipit cachinnis, ac stultiloquentia.
lex.: PEROTTI ccopiae 1,386 A loquor fit loquentia, quod in compositione dumtaxat usurpatur, ut breuiloquentia et multiloquentia ..., stultiloquentia, blandiloquentia, et si qua alia sunt huiusmodi.
Lexicographica: GEORGES (PLAVT.)

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, stultiloquentia, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 04.09.08

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.