inalienabilis, -e – unveräußerlich: TESTAMENTVM Gambiglioni p.160 (1459) que quidem bona sua inmobilia voluit et reliquit alienari non posse et inalienabilia esse. REINKINGK tract p.1072 Non tamen omnino, et nullo casu bona Ecclesiastica sunt inalienabilia. COCCEIVS-I in Hebr p.34 quod imperium quoque habet in Diabolum et angelos eius, qui ad nutum eius coguntur captivos suos dimittere et suum regnum, hactenus detentum, ipsi occupandum et haereditatis h. e. perpetuo et inalienabili jure possidendum cedere. WITSIVS symb p.217 Denique dignitas illa, quam nativitatis suae iure obtinet, et inalienabilis, et incommunicabilis est, non minus quam aeterna Divinitas.