ex(s)poliator, -oris, m.
der beraubt: BENVENVTO comm Dante purg 33,67-72 et cognoscere posses quod juste Deus vetuit ascensum istius arboris, et juste punivit expoliatores eius. LVTHER ep 3214 (1538) Sed Christus vincit triumphator et exspoliator potestatum huius aëris, cui sit gloria in saecula, Amen. SVRIVS vit VI fol.156r ut videlicet praedo virtutum omnium, expoliator criminum foret.
Lexicographica: TLL (AVG., HEGES., al.)
|