indireptus, -a, -um – nicht getrennt, nicht zerstört, ununterbrochen: LVTHER ep 4007 (1544) Maneant vero Cathedrae et Monasteria indirepta. BVCER def p.229 In sua quidem persona Dominus corpus et sanguinem indivulsa habet, et in S. quoque Coena indirempta nobis praebet. FABRICIVS-G poem I p.45 Quot sectae, et verae pugnantia dogmata legi? | Quot indirempta factionum iurgia? SCHEDE schediasm I p.464 Scaliger, incliti | Propago IulI Caesaris, ortum habens | Ab urbe Verona indirempto | Ordine, principibusque claris?