interdictor, -oris, m.
der verbietet: LVTHER op I fol.ccclxxxiiiv (1519) Imo cum nuptiarum interdictores, ad Timotheum, palam asserat daemoniacos Doctores esse, certum est, liberam Digamiam Episcopo concedi. CHEMNITZ exam IV p.130 Paulus verò accusat illos castigatores, et interdictores victus, qui non ex officio in honorem Dei, sed ex fastidio in convitium Creatoris abstinebant. SVRIVS vit I fol.27r Ecce, aiunt, tollitur pravitatis interdictor, et quis ultra iustitiae locus erit? COEFFETAU mon I p.714 Neque enim B. Benedictus Monachorum Praeceptor almificus huiuscemodi rei aliquo modo fuit interdictor.
Lexicographica: TLL (TERT., al.)
|