illuminatorius, -a, -um – erleuchtend: FICINO comm Phedr p.144 Nam in mundo intelligibili illuminatoria Phebi virtus coniugatam habet provocantem et quasi calefactoriam Bacchi virtutem. COLET in Dionysium p.242 Per diaconos ministrosque introducuntur puri in ecclesiam; per sacerdotes promoventur sacramentis illuminatoriis; a pontifice perficiuntur mysteriis perfectoriis. LEFEVRE praef 134 p.439 (1522) Det Deus sint qui et illuminatorios et, ut volet, perfectorios esse commentarios nostros adiiciant. IANSENIVS-C Gand. in concord I p.334 Illuminatoria verò ac splendida ipsius ignis facultas ad exhilarandos beatorum gaudio fruentes cedat.
– subst., illuminatorium, -i, n., Stätte der Erleuchtung: SVRIVS vit I fol.70r Sed quomodo pulcherrimi quoque ab eo constructi illuminatorii, quod quidem solemus vocare baptisterium, paucis explicare quis possit pulchritudinem