ineloquentia, -ae, f. – Mangel an Eleganz beim Reden: VARANO op 7 (ca. 1444) Malui enim ingenii mei ariditatem, ac praecipuam ineloquentiam, imperitiamque profiteri meam, quam ... impia iudicari. LVTHER ep 54 (1517) Non solum enim me prohibebat insignis inscitia, qua nihil mihi scire videbar, sed et altera, scilicet ineloquentia, qua non possem ea, si qua etiam dignissima scirem, digne proferre. FERRERIVS-A ep 10 ed. Samouillan p.6 (1533) Quod scribis subiti regis discessus causa fuisse nostrorum hominum ineloquentiam non valde miror. BOYSSONEVS ep ed. Samouillan p.6 Novi enim Tolosanos alioqui viros scilicet bonos et graves, has verborum angustias eloquentiae et ineloquentiae parum curare.
– lex.: VALLA-L in Facium p.181 Ubi 'inelegantiam' legisti? quod sicut 'infacundia' et 'ineloquentia' videtur mihi in usu non esse.