omnisator, -oris, m. – der alles sät: BAPT MANT Nic Tol 1,23 Spirituum, primo rerum quos fecit ab ortu | Omnisator, pars una suum mirata decorem. LEFEVRE in ep Paul fol.cxlviiir Nunquid enim ille omnisator spiritus, semen temere iaceret, quod nullum afferret fructum? PAREVS-Dav musae sig.)(5r Hoc Deus omnisator rerumque altissimus auctor | Imbuit haud minimo divini seminis haustu. SIBAEVS elog 14 Iam si quis quaerit patriam natale solumque, | Hos nasci voluit quo deus omnisator. WEINRICH aerar p.35 devs omnipotens ... Cunctipotens, cuncta potens, omniregens, omnisator, pollens.