triumphatio, -onis, f. – das Erreichen eines Triumphs: LVTHER op IV fol.166r (1527) Hinc Misrah, quo hic utitur Propheta, deducitur, quae vox significat imperium, principatum, dominium, triumphationem, victoriam, libertatem. GERHARD-J loc theol VIII p.936 Revocabimus igitur consolationes Theologicas morti opponendas ad decem praecipua capita. Primum est Christi de morte triumphatio. CLOPPENBVRG op II p.426 Si enim, ex hypothesi, ita totus terrarum orbis illi adversaretur ..., nullum esset Christo Sacerdotium, nullum Regnum in monte Sion, sed regnandum ipsi foret in monte Sinaï, sola hostili dominatione, et tandem rebellium triumphatione. QVENSTEDT theol II p.373 Causa finalis est ... hostium triumphatio, ... victoriae plenariae certificatio, ... absolutae Christi potestatis in vivos et mortuos manifestatio.