companatio
companatio, -onis, f. – die Vereinigung mit der Brotnatur (eine Form der Transsubstantiation in der Eucharistie): BEZA tract theol I p.260 Ostende igitur in Christi verbis ullam fieri mentionem impanationis, companationis, vel subpanationis corporis et sanguinis, aut confitere te sacrilegum esse. STAPLETON op III p.861 (1598) Quamvis in hoc Sacramento nulla sit vel impanatio, vel companatio, ut sic loquamur, corporis Christi, - quarum alterutrum fateri coguntur Lutherani - nec cum ipsis accidentibus hypostatica unio.

LEMMALISTE GRUPPE: eccl. INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, companatio, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 11.08.07

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.