compromissio, -onis, f. – 1) Abschluß eines Kompromisses durch Abgabe eines Versprechens, einen Schiedspruch anzunehmen: ERASMVS ep 1934 (1528) Agitatum est de compromissione. Consensimus in duos optimos huius vrbis viros, et illi non minus amicos quam mihi. == ep 1992 (1528) nunc Arbitrium vide. In arbitros compromissio facta est, in quibus ille nec excepit quicquam, nec potuit excipere. MVSCVLVS in Gal p.60 Non accipit ille vicissim dexteram nisi mutua fiat compromissio, et fidei obstrictio, quemadmodum in pactis fieri solet. MASEN pal styl II p.134 Si ad Arbitrum causa deferatur, compromissio partium in pignus aut poenam aliquam requiritur. – 2) Übertragung einer Vollmacht zur Wahl in ein kirchliches Amt: PEXENFELDER appar p.925 quae electio est alicujus personae ad Ecclesiae vacantis pastoralem dignitatem Canonica Vocatio, facta per suffriagia; sive id fiat scrutinio seu collectione suffragiorum; sive per compromissionem uni vel pluribus, eam eligendi potestatem committendo.