guerriger, -ra, -rum, u. -ri, m.
mit der Kriegsführung zu tun habend: ALIGHIERI-P comm III Dante inf 27,1-136 Inde inducit auctor dictam umbram dicere quomodo fuit homo bellicosus et cautus in rebus bellicis et guerrigeris. BENVENVTO comm Dante inf 16,34-39 quia fuit magnanimus dux multorum, et bene guidavit, et fuit magnus guerriger, et vir bellicosus multum. FOLENGO-T Baldus 6,45 gens ubi guerrigeras iactat mamalucca fadigas.
Lexicographica: TLL 0
|