distemperamentum
distemperamentum, -i, n. – Unstimmigkeit, Störung: TITELMANNVS nat phil fol.22r frequenter potio quae distemperatam complexionem, ad temperamentum reducit, eadem distemperamentum facit in eo qui recta est valitudine. AGRIPPA occ 3,39 Omnium itaque malorum nostrorum causa peccatum est quod est deordinamentum et distemperamentum animi nostri ... . Tunc in humano corpore, alias temperatissimo et consonantissima harmonia composito, oritur elementorum distemperamentum, insurgunt humores mali et etiam boni, deordinati et segregati ab invicem et ... corpus vexant. LANGE ep med p.536 Euge dic quaeso, an non in sterili coniugio videris maritum pallidum: qui, obstructo epate, ac reliquis concoctionis organis distemperamento frigidis, langueret.
Lexicographica: TLL 0; DUCANGE

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, distemperamentum, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 01.12.06 27.12.10

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.