commodatitius, commodaticius
commodatitius (-icius), -a, -um – geliehen, geborgt: ERASMVS pronunt p.76 negantibus hic opus esse littera Graecorum commodatitia, quum c suum natiuum sonum ad omnes vocales deferat. == ep 2678 (1532) Quid quod Deus interdum ob hoc ipsum eripit nobis quod habemus, quod preter modum amamus, et fingimus sse proprium ac perpetuum quod est commodatitium ac temporarium. ECK hom fol.5v illam quoque propriam non habuit, sed commodatitiam, pro qua suos etiam apostolos emiserat qui adducerent. BRENZ in Gal p.907 Accedit huc, quòd quae habemus dona, non sunt nostra propria, sed sunt Dei, aliena videlicet, et commodaticia. NAOGEORG Plut tranq p.255 (mg.) Fortunae, quae dicuntur, bona, non sunt nostra, sed commodaticia. CHAMIER loc comm p.26 ostentasse virum qui suis ipse oculis nihil cernat, sed utatur commodatitiis Bellarmini, Bozii, Gregorii de Valentia.

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, commodatitius, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 21.03.06 07.07.08

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.