ostensor, -oris, m.
der zeigt: BOCCACCIO ep 18 quos itineris sumpseram ostensores. PEVERBACH poet p.199 heroici carminis ostensor apud Graecos primus fuisse fertur Homerus. FORESTI mul fol.93v Accepi te fore verae diuinitatis optimum ostensorem. ARCHIV Török 189 (1537) quicquid vel ipse iudex vel cives ad has litteras responderint, id rogamus, per presentium ostensorem nobis significet. MASEN spec ver p.272 trivio ducem ostensoremque viae cujus libet Mercurium esse.
Lexicographica: TLL (Eccl.)
|