consolamen
consolamen, -inis, n. – Trost: ALIGHIERI-P comm I Dante purg 19,46-51 Dicendo de quarto Angelo ... introducente eos ad quintum circulum, ubi punitur avaritia in planctu, qui erit consolamen. SALVTATI ep 11,1 Collucius cancellarius florentinus ad Malatestam ad consolamen sororis defuncte. HESSVS op farr I fol.263r Et rectum sapere, et frequenter eius | Consolamine vivere et valere. ABEL carm sig.I3r Hinc doctrina sagax, inde salubria | Consolamina profluent.
lex.: PEROTTI ccopiae 4,38 Et consolor et consolatio et consolabundus et consolamen et consolatorium. – abgelehnt: DECEMBRIO-A pol 3,28,28 Consolor et solamina, nam consolamen non habemus, ad orationem pertinet consolatoriam.
Lexicographica: TLL (1x, PS.HIER. epist.)

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, consolamen, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 11.02.06

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.