abominator, -oris, m.
der verabscheut: BRENZ in gen p.250 Deus enim in tantum non est respector personarum, aut abominator servorum, ut etiam propter servos benedicat dominis.
lex.: PEROTTI ccopiae 2,725 abominor, execror, fastidio, et quasi pro malo omine habeo. Ab hoc abominabile, abominator, abominatrix et abominatio. Lexicographica: TLL 0;
LATHAM, HVGVTIO
|