circumtorqueo, -ere, -torsi, -tortum (-torquiatum) – drehen, um etwas winden, (pass. auch) sich winden: BOCCACCIO vir 3,12 Hac igitur forma nunc letam nunc tristem fortunam Alcibiades expertus est, et more ludibrii nunc inpulsus, nunc revocatus, demum iterum circumtortus, ab eadem actus est. ERASMVS op I-1 p.587 (1506) Iis iunctis inductisque fidibus, quas ne collope quidem circumtorquebat, agreste quiddam et absonum cantillabat. == coll 49 (1518) attonsum caput, circumtorta barba, torva supercilia. FOLENGO-T praef Tusc II p.278 (1521) pulcherrimum saxum, totum vignarum maderis circumtorchiatum inspeximus (maderus = Zweig des Weinstocks). ACERNVS Rox 263 Inde rotae gyros circumtorquentur in aptos. WEINREICH aerar p.677 Axis serenus, qui circumtorquet rapido flexu sidera. CLVVERVS hist p.693 Rex circumtorquendo leniter aciem auram paulo secundiorem suis reddidit.