torpidulus, -a, -um
1) starr, kalt, unempfindlich: CALLIMACHVS epig 1,33,6 Aut ut torpidulam gulam sapore | Centeno exacuam. BARTH opusc Saepe ubi vel fato vel inepti lege pudoris | Ignea torpidula moritur medicina quiete in amore. 2) starr machend: PAVL CROSN carm ed. Kruczkiewicz p.97 Brumaque torpidulis frigoribus undique insolescit ('activo sensu', Kruczkiewicz S.97 Anm. 1).
Lexicographica: GEORGES 0
|