epilogisticus, -a, -um
1) empirische Beweisführung anwendend: CAMPANELLA synt 1,3 pro philosophia sanctorum tuenda, quam tradidimus epilogistico stilo in praefatis libris per Tobiam editis. PICCART isag Arist p.39 auditorum ... imbecillitas, qui, ne penitus sese negligi querantur, imbui debent ἐπιχειρήμασι εὐδόξοις et epilogisticis, ut Galenus vocare est solitus, probationibus, non rerum naturam exhibentibus, sed neque tamen a probabilitate abludentibus. 2) zusammenfassend, abschließend: MORHOF conscrib ep p.244 certae sunt formulae narratoriae, confirmatoriae, refutatoriae, epilogisticae, initiales.
Lexicographica: TLL 0
|