officiperdus, -i, m. – 1) der seine Arbeit verschwendet: POLENTON script ill p.220 ea quidem de re quae ad vitae famam vel infamiam pertinerent tunc sermonem habere officiperdi esse dicebat, quoniam apud iudicem de pecunia, non apud censorem de moribus ageretur. ALBERTI intercen 1 p.125 officiperde! (coni. Marsh, officiperdi mss., Officium perdis Mancini) dormiendum tibi potius quam eo pacto vigilias perdendas censeo. PICCOLOMINI ep 44 II p.164 (1450) quibus ex rebus molestum mihi arbitror neminem, si pauxillum otii ... historie dederim, nec officiperdi crediderim, si de rebus Basilee vel stante vel dissoluto concilio gestis brevem commentariolum ediderim. – 2) der für einen ihm erwiesenen Dienst undankbar ist: SCHOTANVS-H Saeckma ep p.61 Et sunt multi non expertes contumeliae, qua ab istis affecti sunt officiperdis, nec adhuc cessant virulenta nostrates infectari lingua. FLEMING carm p.168 Officiperdus erit, redamet nisi, quisquis amatur. TAVBMANN sched p.593 Nunquam - te testor, sacra qui dare jura solebas | Iuppiter hospitibus - officiperdus ero.