interblandior, -iri
interdum blandiri, zwischendurch schmeicheln: 1) mit dat. pers.: PETRARCA vita solit praef 1 unde michi in tanta presertim varietate iudiciorum interblandiar. == fam 3,18,2 una inexplebilis cupiditas me tenet, quam frenare hactenus nec potui certe nec uolui; michi enim interblandior honestarum rerum non inhonestam esse cupidinem. 6,3,2 est quod michi interblandiar. 2) mit dat. rerum: PETRARCA secr 1,142 post hac de me ipse michi non mentiar, nec erroribus meis interblandiar. == fam 7,12,4 interblandiri curis mordacibus ausus sum (auch in rec. γ). == fam 12,5,4 tuo ... iudicio michi ipse sum carior defectibusque meis interblandior.
Lexicographica: TLL (AVG. conf. 9,12,30 obsequiis meis interblandiens appellabat me pium.
|