fusim, adv. – 1) zerstreut, gemischt, überall, ausgebreitet: CALDERINI Sil 3,466 p.262 Druentia difficillimus est transitu, aquae vim vehit ingentem ut ait Livius nullisque ripis coercitus fusim erumpit (Paraphrase von LIV. 21,31,10–11). STROZZI-T Borsias 9,426 Alterius legio, fusim quae in parte sinistra | dimicat. CORNARIVS geopon 16 Ob id vero non oportet fusim, sed singula genera separatim plantare. MANTINVS paraphr Aristoteles poet p.156 si quis fucis pulcherrimis tabulam fusim illinat. – 2) gegossen: BVDAEVS op II p.61 Quippe adulterata quaedam uisuntur (sc. nomismata), et ad exemplar archetyporum fusim cusimque ita efficta, ut pro archetypis fallant, cuiusdam - ut aiunt - pigmenti affrictu uetustatem ementientia. SNELLIVS-W Grotius-H ep 250A (1613) qui monetam publicam fusim cusimve assimulassent.
– lex.: PEROTTI ccopiae 2,662 Item a fundo fusim aduerbium, hoc est sparsim.