contribulis, -is, m.
Mitbürger: PETRARCA fam 11,16,19 suis contribulibus anteferri. POGGIO facet 93 dum hoc in corona recitaretur, "Similis hic fuit", contribulis meus ait, "peruetulae ... meretrici". GRÖNING Reuchlin ep 291 (1516) Nec defuere, qui acerbius in eum contribulesque suos inveherentur. CANTIVNCVLA-C ep ed. R. 12 p.48 (1529) qui me (= mihi) in studiis, non dicam contribulis aut consacraneus, sed auctor et copiae cornu fuit.
Lexicographica: TLL (saepe)
Vgl.: contribulus
|