cantiuncula, -ae, f. – Gedichtchen, Liedlein: PETRARCA fam 10,3,25 cantiuncule inanes falsis et obscenis muliercularum laudibus referte. BOCCACCIO gen 14,16 Si deo placet, zelantes hi amant, ... componunt rithimos, et cantiunculas excudunt, quibus affectiones suas et suspiria expromant. ERASMVS ench p.25 ut ab homunculo imperatore collaudati militari fremitu castrensique atque incondita cantiuncula celebrentur. == coll 40 Huiusmodi cantiunculis delectatur Christi mater. BARLAEVS poem II p.339 Dum miles umbrae Martium latus donat, | Segnisque cantat cantiunculas turpes. ERYTHRAEVS Eudemia 10,3,18. rudes quasdam et inconditas modulari cantiunculas coepit.
– lex.: PEROTTI ccopiae 5,171 A canto uero fit ... cantio, cuius diminutiuum est cantiuncula.