aduersatio, -onis, f. – 1) Schwierigkeit, Widerstand: BRVNI hist 3,40 Ita longos pontificis in pacanda civitate labores brevis adversatio irritos fecit. PONTANO serm 1,27,3 Quid enim imprudentius quam, dum studes bene facere, id agas, ut obsis? Adversatio enim immodesta et parum prudens iram nunc occultam parit atque indignationem. RHETICVS ep 24 p.108 cum maxima contentione et non absque aduersatione hoc spatium decurris. BCP-Lat quicquid contra nos diabolicae atque humanae moliuntur adversationes. CLVVERVS hist p.643 adeptus functionem publicam, praepotenti regis Britannorum adversatione, ea rursus excidit. MATTHIAE theat p.946 nihil territus adversatione Pontificis et defectione sociorum. – 2) Widerspruch, Erwiderung: PONTANO serm 3,17,16 Cumque in referendis illis Federicus dixisset, fieri vix posse, cui crispus erat capillus, quin idem aut musicus esset aut depravata ... mente, tum Prosper: 'Per Christum, inquit, o rex, Vithulus hic quidem tuus haudquaquam musicus est'. ... ex adversatione sequebatur laborare illum mentis infirmitate ac perversitate animi. – 3) Verkehrung ins Gegenteil: ALBERTI de iure p.184 cui ratiocinationi illa subsunt diminutio, augumentum, translatio, adversatio, sublatio: puta ... si contraria sequantur, si omnino tollatur, quid et quale commodum opportunitatis, laudis, utilitatis et eiusmodi sit rerum istic affuturum.