sulcamen, -inis, n.
Furche: BRVNO immens I 2 p.152 (1591) Exerti firmo non starent robore montes, | Non imum ingenti appeterent sulcamine valles. COMENIVS op did III p.598 (1657a) Vomer autem ab imo sulcos infindens lacunas evertit in striam. Sulcamine peracto in jugeri fine facit versuram.
Lexicographica: GEORGES (1x, APVL.)
|