crocitatus, -us, m.
1) Krächzen des Raben: LVTHER op 1 p.403 (1517) Huc pertinent, qui ominationes, auguria, ut crocitatum corvorum, et aliorum gentilium portentorum reliquias vel exempla observant. COCHLAEVS Petr p.72 (1525) Quid autem sibi volunt ... crocitatus corvini, upupina cantilena tam crebro repetentes. TAVSEN ep Ripens p.xxvi dum coruorum crocitatum obseruant, aut ex ceterarum auium voce et volatu futura pronunciant. MASEN spec ver p.99 qui superstitiosa observatione, nunc corvorum crocitatu, picatumque garritu, nunc leporis alteriusve animantis occursu de futuris praesagiunt. – 2) Quaken des Frosches: PATRIZI-F pampsichia fol.57v Locutionem esse animi sensus per vocem expressionem: Si ranae igitur animi sui sensum crocitatu illo suo, semper exprimunt, ea erit ranarum locutio.