gargalismus, -i, m. – Gurgeln: ERASMVS pronunt p.50 Sunt cornicines, quibus sonus per nasum erumpit potius quam per os, vt omittam quorundam gargalismum, ructum, singultum, crepitum inter loquendum, stridores, sibilos, gemitus, screatus, tusses, risus, quibus sermonis tenor interciditur. NANNIVS-P Olahus-N ep p.601 (1537) Vere stultum genus, quibus ferme idem accidit, quod vulgo musicorum, qui omissis verbis et sententiis nihil aucupantur, nisi gargalismo sonorum aures implere.