praeconstituo, -ere, -ui, -tum – 1) (lokal) voranstellen: PELBARTVS pomer sanct aestiv 32 Nam et in bello rex solet fortiores et virtuosiores aliis praeconstituere in acie. – 2) (temporal) vorher festsetzen, beschließen: VECERIVS Cranevelt-F ep 10 p.37 (1520) Caeteris Lectoribus dies XI Kalendarum Octobrium primarum praeconstitutus est ad inaugurationem apud Aquas Granias obeundam. CLICHTOVE ven sanct p.68 ita voluit atque praeconstituit, per tale certum medium scilicet per nostram orationem, idem gratiae munus nobis conferre. RVTHERFORD grat p.140 Bona opera nostra sunt à Deo praeparata, et praedefinita. ... Nostram precationem praeconstituit, ut nos filiorum adoptionis donum perciperemus secundum ... propositum voluntatis suae. GROTIVS-H imper p.282 cum idem Lucas eodem in libro Apostolos vocet testes προκεχειροτονημένους ὑπὸ τοῦ θεοῦ à Deo praeconstitutos.