chrestologus (christ-), -i, m. – der elegant spricht o. schreibt: WITZEL Pflug ep 39 (1529) Misi item theologis apud Marpurgum isto anno dialogum, cui titulum feci ἐκκλησία, disputans super huius negocio haudquaquam oscitanter, sed quia ille Chre<s>tologis quibusdam asperior uidebatur. FRECHTVS Bullinger ep 1154 (1538) Ut est autem chrestologus, impetravit denuo a senatu , ut ipse audiatur, sc. Schwenckfeldius. == Vadian ep 1218 (1542) vereor tamen, ne callide hoc ille chrestologus, i.e. Schwenckfeldius, petierit et vos pro iure charitatis omnia bona sperantes admodum faciles concesseritis. SCHVLER Bullinger ep 1715 (1543) De Svenckfeldo, bone deus, ut perpetuo sui similis est chrestologus ille. MVSCVLVS in Rom p.275 Unde Christologos vocamus eos, qui petitorem comiter ac blandiusculis verbis fallunt, reipsa nihil dantes. Hoc nos Germani vocamus: "Gute wort geben". STAPHYLVS Canisius ep I p.561 (1555) Infelices ergo, cum de colore coecus, non pictor, cum de medicinis tonsor, non medicus, nec de iure iureconsultus , sed rabula, nec de theologia theologus, sed chrestologus iudicat.