puellulus, -i, m. – Knabe: BOCCACCIO ep 18 (1372) qui posita ferula qua ab incunabulis puellulos primum gramatice gradum temptantes cogere consuerat. SBIGNEVS Piccolomini ep III-1 137 p.250 (1453) audivimus, non nego, et nos quoque novum illud de nato puellulo. PONTANO Actius p.314 (1499) An non puellulus eructabas Terentianum illud unum ac Ciceronianum alterum. LEFEVRE in ep Paul fol.clxiiv (1512) cui puellulo perplures annos angelorum ministeria circa divinum praesbyteri officium patebant. MORVS op p.29 (1518) Sed quem tibi puellulum | Enixa iam nuperrime est. LVTHER op 1 p.550 (1518) illud ... cavillum, quo velut puellulos terrere larvis cupiunt. SCALIGER-JC or in Er II 609 (1537) Epistolae affixae barbarae, semigraecae, conquisitae, corrogatae, emendicatae e puellulorum exercitiis. ZIEGLER-Hier dram duo p.71 (1551) Hunc in medio puellulum | Vestri videte parvulum. CAMDEN ann post p.36 Ex iis pater puelluli laesi et alii ... mille libris singuli mulctantur, et carceri, quoad regi visum fuerit, adiudicantur. PONTANVS-Iac flor p.27 Puellulum sed istum | Quisquis semel videbit, | Ne caecus esse pugnet: | Nil pulchrius videbit.