confremo
confremo, -ere, -ui – zusammen wüten: ALBERTI Momus 4,3 Proh, ... o rex, tantum hominum confremuit istic subtus, ut si omnes excories procul dubio totum caelum contegas. BONFINI dec 3,2,187 mox facto impetu omnes ... regi manus iniiciunt, hostili more confrementes capiunt distrahunt que. CELTIS am 1,3,20 Vix mihi visa vagum mox cingunt nubila solem | Flabra que de variis confremuere plagis. APRANIVS carm p.324 D. Dum procul e summo despectat Magnus olympo | Iuppiter, in terris aspicit omne nephas, | Luxuriem, fraudem, periuria, furta, rapinas | Et quibus humanum confremit usque genus. PAVLINVS-A carm 119,2 Aeacus et Minos nec Rhadarnanthus, ut urbe est | Papius ingressus, confremuere diu.
Lexicographica: TLL (5x, OV., SIL., STAT., HOMER.)

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, confremo, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 11.02.11

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.